"മൈക്ക് ടെസ്റ്റിംഗ്.. മൈക്ക് ടെസ്റ്റിംഗ്.. ഹലോ ഹലോ"
താൻ മൊഴിയാൻ പോകുന്ന മധുരമൂറുന്ന വാക്കുകൾ എല്ലാവരുടെയും കർണ്ണപടത്തിൽ പതിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, മാനവരാശിക്കുണ്ടാകാൻ പോകുന്ന നഷ്ടത്തെയോർത്ത്.. അത് കൊണ്ട് മാത്രം... മൈക്ക് ശരിക്കും പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് നാണുമാഷ് വളരെ വലിയൊരു വേവലാതിയോടെ ഉറപ്പ് വരുത്തി.
"സുഹൃത്തുക്കളേ, നമ്മളിന്നിവിടെ കൂടിയിരിക്കുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് എല്ലാവര്ക്കും അറിയാമല്ലോ. നീണ്ട 35 കൊല്ലത്തെ സേവനത്തിന് ശേഷം ഒരു നീണ്ട വിശ്രമത്തിനായി നമ്മുടെ പ്രിയങ്കരനായ സന്തോഷ് ജി ഇന്ന് വിരമിക്കുകയാണ്.. നമ്മളെ വിട്ടുപിരിയുകയാണ്. സന്തോഷത്തിന്റെയും സന്താപത്തിന്റെയും സമ്മിശ്രിമിതമായ ഈ വേളയിൽ ഇവിടെ എത്തിച്ചേർന്ന സ്‌ഥലം എം എൽ എ ചെറിയാൻ അവർകൾക്കും, കോർപ്പറേഷൻ പ്രസിഡന്റ് ബീരാൻ മാഷിനും, വേദിയിലിക്കുന്ന മറ്റു വിശിഷ്ടവ്യക്തികൾക്കും, ഇവിടെ എത്തിച്ചേർന്ന എല്ലാ സഹോദരീ സഹോദരന്മാർക്കും ഈ യാത്രയയപ്പ് ചടങ്ങിലേക്ക് സ്വാഗതം. എന്റെയത്ര സന്തോഷ് ജിയെ അടുത്തറിഞ്ഞവർ വേറെയാരുമുണ്ടാവില്ല. പിച്ചവെച്ച നാൾ മുതൽ സ്വന്തം അമ്മയെ സഹായിക്കുകയെന്ന ഒരേയൊരു പ്രവർത്തിയെ ഇദ്ദേഹം ചെയ്യാറുള്ളൂ. അങ്ങനെ, പാത്രം കഴുകൽ, വീട്ടിൽ അടിച്ചു തുടക്കൽ, മുറ്റമടിക്കൽ, വിറകുകീറൽ എന്നിങ്ങനെ അമ്മയെ സഹായിച്ച് സഹായിച്ച്, ഒരു ദിവസം സന്തോഷ് ജിക്ക് പ്രൊമോഷൻ കിട്ടി.. ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ പ്രൊമോഷൻ.. കായവറുക്കുന്ന ജോലി.. അങ്ങനെ ഈ ചിറ്റാരിക്കടവിലെ ഓരോ വീടിനും സന്തോഷ് ജിയുടെ കായ വറുത്തത് ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാത്തയത്ര പ്രാധാന്യമേറിയ ഒരു ഭക്ഷണമായി. കായയിൽ നിന്ന് ചക്ക.. ചക്കയിൽ നിന്ന് പഴം.. എന്നിങ്ങനെ എന്ത് കണ്ടാലും വറുത്തെടുക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു പ്രാഗൽഭ്യം കൊണ്ട് സന്തോഷ് ജി ഈ ഗ്രാമത്തെ കോൾമയിർ കൊള്ളിച്ചു. പണ്ടൊക്കെ 'വറുത്തത്' എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നത് പറങ്കികൾ വന്നപ്പോൾ 'ചിപ്സ്' എന്നറിയപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. അങ്ങനെയടിവച്ചടിവച്ച് സന്തോഷ് ജി ഉയർന്നു. ഒരു മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പനി ചിപ്പുണ്ടാക്കാൻ ആളെ തിരക്കി നടക്കുന്പോഴാണ് സന്തോഷ്ജിയുടെ വിവരം അവരറിയുന്നത്. ഉടനെ തന്നെ സന്തോഷ്ജിയെ അവർ കൊത്തിക്കൊണ്ടുപോയി... അങ്ങനെ ചിറ്റാരിക്കടവിന്റെ 'കാത്ത് സൂക്ഷിച്ചൊരു കസ്തൂരിമാന്പഴം കാക്ക കൊത്തി കൊണ്ട് പോയി". ഇത്രയും കാലം മനുഷ്യന് വേണ്ടി ചിപ്പ്സ് ഉണ്ടാക്കിയ സന്തോഷ്ജി കമ്പ്യൂട്ടറിന് വേണ്ടി ചിപ്പ്സ് ഉണ്ടാക്കി തുടങ്ങി. കമ്പ്യൂട്ടറുകളും ചിറ്റാരിക്കടവിലെ മനുഷ്യരെ പോലെ സംതൃപ്തരായിരുന്നു. അങ്ങനെ 35 കൊല്ലം.. ഇതിനിടയിൽ ഉണ്ടാക്കിയ കമ്പ്യൂട്ടർ ചിപ്സിനെ എണ്ണി തിട്ടപ്പെടുത്താൻ പറ്റില്ല. സന്തോഷ് ജി ഉണ്ടാക്കിയ ചിപ്സില്ലാത്ത കമ്പ്യൂട്ടർ.. ഹോ.. അത്.. അത്... ഉപ്പില്ലാത്ത സാമ്പാർ പോലെ.. പഞ്ചസാര ഇല്ലാത്ത പാലട പോലെ.. ആനയില്ലാത്ത പൂരം പോലെ... ഹോ.. അതാലോചിക്കാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല.. ഇന്നിതാ ഈ മഹാ മനുഷ്യൻ വിശ്രമിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു. തനിക്ക് ശേഷം ചിപ്സുണ്ടാക്കാൻ കെൽപ്പുള്ള ഒരു തലമുറയെ കമ്പനിയിൽ വാർത്തെടുത്തിട്ടു തന്നെയാണ് ഇദ്ദേഹം വിരമിക്കുന്നത്. ശാന്തിയും സമാധാനവും സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ഒരു Retirement ലൈഫ് ഉണ്ടാവട്ടെ എന്നാശംസിച്ചു കൊണ്ട് നിർത്തുന്നു. സന്തോഷ് ജിയെ പറ്റി രണ്ട് വാക്ക് പറയാൻ ഞാൻ ചെറിയാൻ സാറിനെ ക്ഷണിക്കുന്നു"
തൃശൂർ പൂരം വെടിക്കെട്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലെ പടക്കമായിരുന്നു നാണു മാഷിന്റെ വാക്കുകൾ... ചെറിയാൻ സാർ അതിനെ ഗുണ്ടിലേക്കും കുഴിമിന്നലിലേക്കും എത്തിച്ചു... ബീരാൻ മാഷ് അതിനെ വെടിക്കെട്ടിന്റെ കൂട്ടപ്പൊരിച്ചിലിലേക്കും.. മനസ്സിൽ നിരവധി ലഡ്ഡു പൊട്ടി.. ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലത്ത് തോന്നിയില്ലെങ്കിലും 'ഞാൻ ഒരു സംഭവം തന്നെയാണെന്ന് ആദ്യമായി ബോധ്യം വന്ന നിമിഷങ്ങൾ'. ഇന്ന് വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് വേണം ഇതൊക്കെ സഹധർമ്മിണിയെ ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ എന്നും വിചാരിച്ച് കഴുത്തൊന്ന് വലത്തോട്ട് തിരിച്ചു നോക്കി. സ്റ്റേജിൽ തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന, താങ്ങാൻ പറ്റാവുന്നതിലും പ്രഹരശേഷിയുള്ള ഒരിക്കലും പൊട്ടാത്ത കുഴിമിന്നലും ഗുണ്ടും തലയിൽ വീണിരിക്കുന്ന പോലെയുള്ള സഹധർമ്മിണിയുടെ മുഖം...
"മനുഷ്യാ... നിങ്ങളിവർക്കൊക്കെ എത്ര കാശ് കൊടുത്തു?"
"നീ പോടീ.. ഇവർക്കൊക്കെ എന്നെ ശരിക്കുമറിയാം.. നിനക്കിനിയും എന്നെ മനസ്സിലായിട്ടില്ല"
അങ്ങനെ പലരും പുകഴ്‌ത്തി പുകഴ്‌ത്തി ഒരു നിലയിലെത്തിച്ചു. ചടങ്ങുകൾ കഴിഞ്ഞു. സ്റ്റേജിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്പോൾ ഒരു പിൻഗാമി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു... 'സന്തോഷ് സാറേ സൂക്ഷിക്കണം.. സ്റ്റെപ്‌സില് വഴുക്കലുണ്ട്'. അവന്റെ ഒരു ഉപദേശം എന്ന് ആലോചിച്ച്.. മനസ്സിൽ പൊട്ടിയ ലഡ്ഡുകളെ വീണ്ടും പൊട്ടിച്ച് കൊണ്ട് താഴെയുള്ള സ്റ്റെപ്‌സിലേക്ക് കാല് വക്കുന്പോൾ.. പിന്നിൽ നിന്നൊരു വിളി... 'സന്തോഷ് സാറേ, ഈ ഓട്ടോഗ്രാഫിലെ ഒന്ന് sign ചെയ്യാമോ?'. താൻ സച്ചിൻ ടെണ്ടുൽക്കറാണോ.. അതോ കപിൽ ദേവാണോ.. എന്നൊക്കെ തോന്നിയ സമയം (ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യമനുസരിച്ച്... മമ്മൂട്ടിയാണോ.. മോഹൻലാലാണോ എന്നാലോചിച്ചില്ല.. നിങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും..)... കാൽ താഴത്തെ സ്റ്റെപ്‌സിൽ എത്തിയുമില്ല... തിരിഞ്ഞ് നോക്കുകയും ചെയ്തു... ദാ കിടക്കുന്നു 'ധിം തരികിട തോം'. താഴെയെത്താൻ അധികം സമയമെടുത്തില്ല...
"അയ്യോ.. എന്റമ്മേ.. എന്റെ നടുവൊടിഞ്ഞേ.. റിട്ടയർമെന്റ് ലൈഫ് മുഴുവൻ വെള്ളത്തിലായെ.." ഇരുട്ട് കണ്ണിലേക്ക് ഇരച്ച് കയറി.. കുറെ വെപ്രാളവും പരവശവും കഴിഞ്ഞപ്പോൾ... മുന്നിലേക്ക് ഒരു കൈ നീണ്ടുവരുന്നു.. അതിൽ പിടിച്ചെഴുന്നേറ്റു... കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഡെസ്കിന് മുകളിൽ കംപ്യൂട്ടർ.. അതിൽ കാണുന്നത് biodata യുടെ ആദ്യ പേജ്...
"സ്റ്റേജ് എവിടെ? നാണു മാഷ് എവിടെ? autograph ചോദിച്ച ആ കുട്ടിയെവിടെ? " അലറിവിളിച്ചു..
"മനുഷ്യാ,അലറണ്ട.. നാണുമാഷും ഇല്ല്യ... ഓട്ടോഗ്രാഫും ഇല്ല്യ... നിങ്ങളോട് എത്ര പറഞ്ഞാലും മനസ്സിലാവില്ല. നിങ്ങളെ പിരിച്ചുവിട്ടാൽ വിടട്ടെ.. വേറെ ജോലി നോക്കാമല്ലോ.. layoff ഒക്കെ നിങ്ങൾക്ക് പുത്തരിയാണോ? അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതാ ഇതൊന്നും ആലോചിച്ച് കിടക്കണ്ടാ ന്ന്.. നിങ്ങൾക്ക് കട്ടിലിൽ നിന്ന് പെരണ്ട് വീഴണത് നിർത്താറായില്ലേ,,, തണ്ടെല്ലും കാലുമൊക്കെ ഒടിഞ്ഞാൽ ആരൂണ്ടാവില്ല സഹായത്തിന്.. അല്ലാ... ഇതെങ്ങന്യാ നാട്ടിലെ നാണു മാഷും സ്റ്റേജും ഓട്ടോഗ്രാഫും ഒക്കെ നിങ്ങടെ ജോലി പോണതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കണത്?"
"ജോലിയിൽ നിന്ന് പിരിച്ച് വിടാൻ പോകുന്ന സമയത്ത്… മാന്യമായി സന്തോഷത്തോടെ ഒരു സ്വപ്നം പോലും കാണാൻ നീ സമ്മതിക്കില്ല്യാ..ന്ന് വച്ചാ.. എന്റെ സഹധർമ്മിണീ.. കലികാലം... അല്ലാണ്ട് പ്പ് ളെന്താ പറയ്യാ "
[Context: Multiple companies laying off employees in Silicon Valley, California]
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ